براساس اعلام مرکز بین المللی سلامت پا، سالانه 78 درصد از افراد 21 سال و بالاتر از آن که از صندل های نامناسب استفاده می کنند، دچار مشکلات متعدد در نقاط مختلف پا می شوند.
ساختار صندل های نامناسب چگونه است ؟
پژوهش های پزشکی نشان می دهد استفاده از صندل نامناسب می تواند مشکلات جدی در پا ایجاد کند که برخی از شاخص ترین آنها به شرح زیر است.
نوار یا بند روی کفش
این بند یا محافظ، سست و ناتوان است و نمی تواند حرکت پا را همراهی و از پا محافظت کند. یکی از آسیب های این بندها، تحریک و برجسته شدن استخوان کناری برجستگی کف پا، بعد از انگشت هاست. انگشت ها تمام فشار پا و وزن بدن برای حفظ تعادل و جلوگیری از درآمدن صندل از پا، به انگشت ها وارد می شود. به همین دلیل بعد از مدتی استفاده از این صندل ها، با مشکلاتی مانند برجستگی غیرعادی استخوان های انگشتان پا، کشش و آسیب به تاندون ها و اعصاب انگشت ها، کمردرد و گردن درد رو به رو خواهیم شد.
بدون محافظ و همراه
بخش جلویی پا به ویژه برجستگی استخوانی بین قوس کف پا و انگشت ها، نیاز به محافظ دارد. این محافظ باید در کفی کفش در نظر گرفته شود اما در صندل ها، این بخش وجود ندارد و با هر قدم، احساس می شود که این بخش با زمین در ارتباط است. بنابراین به این نقطه از پا آسیب وارد خواهدشد.
راه رفتن
از آنجایی که پوشیدن صندل بدون محافظ باعث قدم برداشتن نامناسب و نامطمئن می شود، مشکلاتی مانند آسیب به مچ، کف پا، زانو، تاندون آشیل را در وهله اول ایجاد می کند. در صورتی که استفاده از این نوع کفش ها ادامه پیدا کند، آسیب ها فراگیرتر شده و بخش هایی مانند کمر، لگن و در موارد حاد، گردن را درگیر می کند.
مچ پا
صندل های بدون بند، به دلیل این که بند حمایتی برای محکم نگه داشتن مچ پا ندارند و بنابراین باعث آسیب به مچ می شوند. رگ به رگ شدن، پیچ خوردن و شکستن مچ از رایج ترین آسیب های ناشی از پوشیدن این نوع صندل هاست.
پاشنه پا
با بلند شدن بیش از اندازه و نامناسب پاشنه پا، کششی غیرعادی بین بافت ها، اعصاب پا و تاندون های بین پاشنه تا انگشتان پا ایجاد می شود. این مشکل معمولا با احساس سوزش در پاشنه و کف پا و کشش غیرعادی در ناحیه پاشنه، عنوان می شود.
صندل نامناسب و آسیب های آن
اگر صندلی که می پوشید از نظر کیفی مناسب نبوده و در زمان راه رفتن روی فرش کاملا به پا نچسبد، باعث بروز آسیب هایی مانند درد در ناحیه بالشتکی پا، آسیب به قول کف پا، کمر و پشت درد، انحراف زانو، زانو درد، آسیب و درد به ساق پا، درد پاشنه، پینه و میخچه پا می شود. بنابراین پیش از خرید اینترنتی صندل مردانه کاملا دقت کنید که کاملا به پای تان محکم شده و پا داخل صندل سر نخورد.
صندل ایده آل را بشناسید
بعضی ها از پوشیدن صندل هراس دارند. اما این طور نیست. ویژگی های صندل خوب این هاست.
1. کش پارچه ای برای جلوگیری از آسیب به کف پا
2. روکش پارچه ای یا نایلونی ضدحساسیت در بخش رویی و زیری بند محافظ
3. پهنای بند کفش با عرض حداقل 5 سانتی متر
4. لایه قابل انعطاف و در عین حال محکم
5. پهنای بند کفش با عرض حداقل 5 سانتی متر
6. قفل کفش
7. بخش اتصال بند به کفی کفش
صندل خوب را چطور انتخاب کنیم؟
اگر صندل مردانه شما بند محافظ در پشت پا ندارد، صندل هایی را انتخاب کنید که بندهای روی کفش، پهن و محکم باشند. به این ترتیب از انحراف پا به سمت راست و چپ جلوگیری خواهدشد.
• از صندل هایتان برای مدت طولانی استفاده نکنید. به این معنی که نباید برای رفتن طولانی مدت آنها را بپوشید. این کفش ها برای قدم زدن در سطوح نرم مانند کنار ساحل، استفاده در زمان راه رفتن کنار استخر، در خانه، اتاق هتل و راه رفتن در مسافت کم هستند.
• در زمان انجام ورزش و حتی پیاده روی کوتاه مدت هم نباید از آن استفاده کرد. در زمان رانندگی از صندل تخت استفاده نکنید. به این دلیل که به پا، به ویژه روی پا و تاندون بین پاشنه تا انگشت، فشار و آسیب جدی وارد می شود.
• با صندل، مدت طولانی پیاده روی نکنید. صندل لاانگشتی، می تواند به پست بین انگشت شست و انگشت کناری آسیب وارد کند. تعرق و تجمع آلودگی بین این بخش می تواند باعث ایجاد قارچ شود. بنابراین حتما یک صندل مردانه جدید از نوع لاانگشتی که تهیه کرده بودید را بشویید.
• از کرم ضدآفتاب برای حفظ سلامت پوست پا در زمان استفاده از صندل زیر نور آفتاب استفاده کنید. اگر صندل شما گران قیمت نیست، بعد از شش ماه استفاده، آن را دور بیندازید. صندل های پلاستیکی را هر چهار ماه یک بار باید دور انداخت
اندیکاتور Ultimate Oscillator به معنی اسیلاتور نهایی” یک ابزار تجزیه و تحلیل تکنیکال است که برای اندازه گیری مومنتوم در سه بازه زمانی مختلف استفاده می شود. مشکلی که در بسیاری از نوسان سازهای حرکت وجود دارد این است که پس از افزایش یا کاهش سریع قیمت ، ممکن است سیگنالهای واگرایی کاذب تشکیل دهند. به عنوان مثال ، پس از افزایش سریع قیمت ، ممکن است یک سیگنال واگرایی نزولی ایجاد شود ، اما قیمت همچنان رو به افزایش باشد. UO برخلاف دیگر نوسان ساز ها که فقط از یک بازه زمانی استفاده میکنند ، از چندین بازه زمانی در محاسبه خود سود میبرد که این باعث میشود سیگنال های کاذب کمتری تولید کند.
لری ویلیامز (Ultimate Oscillator (UO را در سال ۱۹۷۶ ساخت. سپس آنرا در سال ۱۹۸۵ در مجله Stocks & Commodities ارائه کرد.
برای محاسبه Ultimate Oscillator سه مرحله وجود دارد.
در این مثال از پارامترهای ۷ ، ۱۴ ، ۲۸ استفاده شده است:
۱٫ قبل از محاسبه UO ، باید دو متغیر تعریف شود. Buying Pressure و True Range (فشار خرید و دامنه واقعی).
Buying Pressure (BP) = Close - Minimum (Lowest between Current Low or Previous Close)
True Range (TR) = Maximum (Highest between Current High or Previous Close) - Minimum (Lowest between Current Low or Previous Close)
۲٫ سپس Ultimate Oscillator در طی سه دوره زمانی از این ارقام استفاده می کند:
Average7 = (7 Period BP Sum) / (7 Period TR Sum)
Average14 = (14 Period BP Sum) / (14 Period TR Sum)
Average28 = (28 Period BP Sum) / (28 Period TR Sum)
۳٫ محاسبات نهایی UO اکنون قابل انجام است:
UO = 100 x [(4 x Average7)+(2 x Average14)+Average28]/(4+2+1)
ساده ترین استفاده از اندیکاتور (Ultimate Oscillator (UO اندازه گیری فشار خرید است. هنگام فشار قوی خرید ، UO افزایش می یابد و هنگام فشار ضعیف خرید ، UO سقوط می کند. محاسبه UO سه بازه زمانی جداگانه را در نظر می گیرد که این بازه های زمانی دارای وزن می شوند. این مهمترین ویژگی UO است زیرا بیشترین وزن را به کمترین بازه زمانی می دهد. هدف از این کار جلوگیری از ایجاد سیگنال واگرایی کاذب است.
ممکن است یک تحلیلگر تکنیکال تشخیص دهد که به تنظیم پارامترهای اندیکاتور نیاز دارد. شرایط اشباع خرید و فروش برای سیگنالهای معاملاتی تولید شده توسط Ultimate Oscillator ضروری است. بعضی اوقات ، نمودارها مومنتوم و یا نوسانات کافی در قیمت برای تولید سیگنالهای شرایط اشباع خرید و فروش را ندارند. اما معمولا ، نمودارها با نوسانات زیادی شرایط اشباع خرید و فروش را تولید می کنند. تحقيقات و تحلیل گذشته نمودارها مي تواند در يافتن پارامترهاي مناسب اندیکاتور ، كمك كند.
سیگنال های اصلی ترید ایجاد شده توسط Ultimate Oscillator واگرایی های صعودی و نزولی هستند که برای هر دوی اینها سه شرط وجود دارد.
Bullish UO Divergence واگرایی صعودی :
Bearish UO Divergence واگرایی نزولی:
شاخص (Ultimate Oscillator (UO برای تحلیل تکنیکال کارآمد است زیرا مومنتوم های چندین بازه را بررسی و ضعف دیگر اندیکاتور ها که گاهی اوقات سیگنالهای کاذبی صادر میکنند را پوشش میدهد. تقریباً همه اندیکاتور های مومنتومی ، سیگنال هایی را بر اساس واگرایی های صعودی و نزولی تولید می کنند. بنابراین ، سیگنال های مکرر کاذب مبتنی بر این واگرایی ها بدیهی است که مشکلی ایجاد می کنند. UO با در نظر گرفتن چندین بازه زمانی و با توجه به وزن آنها ، قصد دارد این سیگنال های کاذب را کاهش دهد. و البته مانند اکثر شاخص ها ، نباید از Ultimate Oscillator به عنوان یک سیستم تولید سیگنال مستقل استفاده شود.
درباره این سایت